Anne Ben Evden Kaçtım
Bir öğleden sonraydı, sanırım 23 Nisan öncesiydi sınıfı süslüyorduk.
Sabah çok ciddi ateşi yükselmiş midesi bulanan Nurbeyzamı( Beyzanur) eve yollamıştım. Annesi çalışan bir bayan ve teyzesi gelip almıştı. Öğleden sonraki ilk dersin yarısında hooop kapı açıldı ve Nurbeyzam sınıfa daldı. Ne oldu kızım, iyileştin mi, annenin haberi var mı geldiğinden vs ahret suallerinden sonra anladım ki evden kaçmış. Teyzesine söylemiş ve çıkıp gelmiş. Hala ateşi var. Yüzü kıpkırmızı ve gülümsüyor.
Sınıfı süsleyeceğimizi kızından öğrenmiş bir velim de oturmuş bizi seyrediyorken gelişen bu olaylara velimin tepkisi: Eskiden okuldan kaçılırdı........
Hiç okuldan kaçmadım. Okulum, mahallemizi değiştirince; Kara kışın yoğun yaşandığı ilçemizde her yılın 23 Nisanında 7 cücelerin kostümlerinden birinin tapulu sahibi olan benim gibi bir ufaklık için çok uzak kalmıştı. Yakın bir okula alalım fikrine gösterdiğim tepkiyi çok net hatırlıyorum. Diz boyu karda kaç kış gidip geldim yakınımızdaki okulun tıpatıp aynısı o beton binaya. Bahçesinde kocaman kaya parçaları vardı, top oynamaya, koşmacaya engel. Hiç bir cazibesi yoktu kısacası. İmkanları ve akademik başarısı ile ilçenin kötü ! okullarından biriydi. Çok sonraları gittiğimde bu muymuş dediğim o dimdik yokuşu kaç kez tırmandım geri dönerken kayarak ineceğimi düşünerek. Peşine takılıp her hareketini dikkatlice takip ettiğim bu günün upuzun sakallı nur yüzlü Hacı Ahmet Kılınç'ının yolda çocukların kale için koyup unuttuğu taşları ayağı ile kenara itmesini hatırlarım. Yolu temizlerdi belki biri takılıp düşmesin, belki araçlara sıkıntı olmasın belki bizim için belki bilmem ne? 15 gün yazı elimi kullanamadığım halde okula gidip sadece dinlediğimi hatırlarım. 5 dersliği, zemindeki mazot ( ya da başka bir kimyasal) kokan tahtaları, bu gün bile burnumu sızlatan o wc kokusunu, yakındaki çöplüğü ve akademik başarısı düşük o okulu.
Ama bir gün bile okuldan kaçmadım.
Kaçmadıysam, bu günün o nur yüzlüsünün eseridir...
3. sınıftaki ilçe bilgi yarışması 1. liğimiz onun eseridir...
İlçeden o tarihe kadar Anadolu Lisesi kazanan iki öğrenciden biri olmam onun eseridir....
Hiç okuldan kaçmadım bu bile yeter ki, onun eseridir.....
Öğretmenim ben seni çok sevdim bu senin eserindir.....
Hacı Ahmet Kılınç öğretmenim, senden öğrendim yoluma çıkan taşları temizlemeyi, hem kendim hem benden sonra o yoldan geçecekler için.
Ertesi gün okula koştur koştur geldik taşlardan arınmış yollardan.
Ve ben hala bir gün bile okuldan kaçmadım....
Sen bizi çok sevdin, ben seni o zamanlar bilmediğim kadar sevdim.
Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...